Шу куню эр кес озь ичюн къайгъыраджакъ

Категория: Джума хутбеси Просмотров: 1521

إِنَّ الْحَمْدَ لِلَّهِ نَحْمَدهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ وَنَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَهْدِيهِ وَنَعُوذُ بِاللهِ مِن شُرُورِ أَنفُسِنَا وَمِن سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا، مَن يَهْدِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ وَمَن يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَن لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ ولا مَثِيلَ له ولا ضِدَّ له ولا نِدَّ له، وَأَشْهَدُ أَنَّ سَيِّدَنَا وحَبِيبَنا وعظيمَنا وقائدَنا وقُرَّةَ أَعْيُنِنا مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وصَفِيُّهُ وحبيبُهُ صَلَوَاتُ اللهِ وَسَلاَمُهُ عَلَيْهِ وَعَلَى كُلِّ رَسُولٍ أَرْسَلَه. الصلاةُ والسلامُ عليكَ سيِّدي يا رسولَ الله. الصلاةُ والسلامُ عليكَ يا سيِّدي يا صاحِبَ الذِّكرَى يا أبا القاسِم يا أبا الزَّهْراءِ يا محمد. أَمَّا بَعدُ عِبَادَ اللهِ، فإني أُوصِيكُمْ وَنَفْسِيَ بِتَقْوَى اللهِ الْعَلِيِّ الْقَديرِ القائلِ في مُحْكَمِ كتابِه:

﴿ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾

Юдже Аллаhкъа хамд олсун! Онъа тенъ ве ошагъан ич бир шей ёкъ. Аллаh кяинатны ич бирисининъ ярдымы олмадан яратты. Эбедий Яратыджыгъа хамд олсун, О къусурсыз, сынъырсыз, акъылнен тасавур этильмеген, тараф ве мекян яратылмаздан эвель бар эди. Аллаhкъа ич бир шей ошамай, О эр шейни эшите ве коре.

Ресуллерден ве Пейгъамберлерден энъ улу ве шерефли олгъан Мухаммад ‘алейhиссалям ‘Абдуллаhнынъ огълуна салят ве селям олсун. Ве эписи онынъ несилине весахабелерине де селямлар олсун.

Екяне Яратыджыгъа такъвалы ве итаатлы олмагъа эр кесни давет этемиз. Эр вакъыт Шари‘атны кутьмек ве Ахирет кунюне азырланмакъ керек. Шу куню акъикъий итикъады олмагъан инсанларгъа мал, пара ве балалары ярдым этип оламазлар. Эр биримиз озюни ве сойларымызны джеhэннем атешинден къорчаламакъ ичюн, Аллаh эмир эткенлерини бильмек ве япмакъ керекмиз.

Мукъаддес Къур`анда («Ан-Нахль» Суреси, 111 Аетте) буюрыла:

يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَن نَّفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ

Манасы: «О куню, эр кес озь джаныны къуртармакъ ичюн огърашыр ве эр кеске япкъанынынъ къаршылыгъы эксиксиз оденир эм де кимсеге асла зулум этильмез».

Сайгъылы мусульманлар! Керчектен, Юдже Аллаh Мукъаддес Къур`анда бильдирди ки, Къыямет куню эр адам озюни къайгъыраджакъ, озь акълыгъыны исбат этеджек, озюни акълайджакъ. Башкъа адамларнен не оладжакъ? Бу оны меракъ этмейджек, къасеветлендирмейджек. Эр кес тек озюни тюшюнеджек ве айтаджакъ: «Меним алым не оладжакъ?»

Мукъаддес Къур`анда буюрыла:

يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَن نَّفْسِهَا

Манасы: «Къыямет куню эр кес озь ичюн къасеветленеджек, тек кендини къоруйджакъ».

 «Туджадилю» сёзнинъ манасы «озюни акъламакъ, озюнден къабаатны чыкъармакъ» демектир. Меселя, кимерси адамлар айталар: «Олар бизни догъру ёлдан адаштырдылар». Къур`анда («Аль-Ахзаб» Суреси, 67 Аетте) айтыла:

وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا

Манасы: «Олар дерлер, Раббимиз! Биз реберлеримизге ве буюклеримизге уйдыкъ, олар исе бизни ёлдан саптырдылар».

Эм де Къур`анда («Аль-Ан‘ам» Суреси, 23 Аетте) буюрыла:

ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ

Манасы: «Ахирет куню мушриклер озь имансызлыкътан вазгечмеге тырышаджакълар ве бойле яланны сёйледжеклер: «Раббимиз, Аллаh ичюн ант этемиз, биз Яратыджыгъа ич бир вакъыт ортакъ къошмадыкъ»».

Къыямет куню эр ким къазангъаныны аладжакъ. Ве ич бириси акъсыз джеза алмайджакъ.

Урьметли мусульманлар! Эр кес, мытлакъа, бу фаний дюньяны терк этеджек. Бу дюньянынъ сонъу бар ве о сонъуна якъынлаша. Пейгъамберимиз Мухаммад ‘алейhиссалям деди:

عَجِبْتُ لِطَالِبِ الدُّنْيَا وَالْمَوْتُ يَطْلُبهُ وَعَجِبْتُ لِغَافِلٍ وَلَيْسَ بِمَغْفُولٍ عَنْهُ وَعَجِبْتُ لِضَاحِكٍ مِلْءَ فِيهِ وَلا يَدْرِي أَرُضِيَ عَنْهُ أَمْ سُخِطَ

Манасы: «Бу дюньядаки ниметлерине тырыша, амма оны эп бир олюм беклей, бу киби инсанларгъа мен шашам. Оны не беклейджегини билип, амма онынъ лякъайтсыз олгъанына шашам. Оларны не беклей азап я да хайыр бильмейип, кулелер, шенъленелер, бунъа мен тааджипленем.» Буны имам Аль-Байhакъый ривает этти.

Сайгъылы къардаш! Унутма! Хатырла, керчектен, сен бу дюньяны терк этедженъ, оледженъ ве бу дюнья сизге обир дюньяда ярдым этмейджек. Керчектен, Аллаh къабирлеринде олгъан эр кесни тирильтеджек. Мукъаддес Къур`анда («Аль-Му`минун» Суреси, 16 Аетте) буюрыла:

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ

Манасы: «Керчектен, Къыямет куню сиз тирильтиледжексинъиз!»

Онынъ ичюн эр бириси Къыямет куню кельмегендже озь амеллерине исабат берсинъ ве сонъ исе ич бир шейни денъиштирип оламаз. Биль, Аллаhнынъ джезасы пек шиддетлидир. Кяфирлер эбедий азап чекеджеклер. Олар джеhэннемден ич бир вакъыт чыкъмайджакълар.

Екяне Яратыджыгъа ялварамыз, бизни джеhэннем азабындан къорчаласын! Бизге хайыр берсин ве Дженнетке азапсыз кирмеге насип этсин. Эр биримиз Аллаhнынъ эмирлерини ерине кетиргенде итаатлы олайыкъ ве хидаетте булунайыкъ.

Мукъаддес Китапта («Ан-Ниса`» Суреси, 124 Аетте) айтыла:

وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا

Манасы: «Мусульман олгъан эркек ве къадын яхшы амель япса, олар Дженнетке кирерлер, кучюк мукяфатны биле джоймазлар ве зерре къадар акъсызлыкъкъа огъратылмазлар».

Ве кучюк биле акъсызлыкъ олмайджакъ, яни зулумлыкъ Аллаhкъа аит дегильдир. Мукъаддес Къур`анда («Фуссылят» Суреси, 46 Аетте) буюрыла:

وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ

Манасы: «Аллаh озь къулларыны зулум этмей». Аллаh залым дегильдир. Зулум – бу эмирлерини япмамакъ, ясакълардан къачынмамакъ. Амма Аллаhкъа ич бириси ич бир шейни не эмир эте билир не де ясакъ этер. Аллаh озю эмир бере ве ясакълай. О, зулум этиджи дегильдир.

 «Зулум» сёзнинъ манасы: башкъасынынъ малыны я да парасыны изинсиз къулланмакътыр. Аллаh – эр шейнинъ Яратыджысыдыр. О бизни ве кяинатны яратты. Аллаh озь мулькюнен не истесе, оны япа. Ве О не де зулумджы не де адалетсизджидир.

Урьметли мусульман! Аллаh эмир эткенине итаатлы, ибадетте ве риаетте сабырлы ол. Унутма, сен ёлджусынъ ве бу ёл муимдир. Бу ёлдан сени урмагъа истеген – шейтан. Керчектен, о сенинъ душманынъдыр. Ве Аллаh шейтанны нефрет этмеге ве онен савашмагъа эмир этти. Аллаh бизге шейтандан узакъ олмагъа тенбиледи. Чюнки ондан ярамайлыкъ ола.

Мукъаддес Къур`анда («Фатыр» Суреси, 6 Аетте) буюрыла:

 فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا

Манасы: «Шайтангъа душман киби давранынъыз!» Шайтан – бу кяфир, имансыз джинн. Буны бутюн кяинат биле. Бизни ве бизим кучюмизни къулланмагъа шайтангъа имкян берменъиз. Аллаh мени ве сизни яманлыкътан къорчаласын.